ხუმრობანი რუსოფილისანი

მორიგი ნაკრები სიბრძნეებისა, სიბრძნის კონა, ზოგი ამოვაგდე, რომლებზეც საერთოდ არ მეცინებოდა, ესენი დავტოვე, ზოგი მართლა ძაან საკაიფოა..

В младших классах мальчики бьют красивых девочек портфелями по голове, а потом удивляются, почему все красивые девушки дуры .

Самый страшный кошмар: сделать бутерброды, налить чай, принести все это в постель, завернуться в одеяло и забыть пульт от телевизора...

Отправил девушке смс "Этот абонент просит Вас выйти за него замуж"+получил ответ "Уважаемый абонент! На вашем счёте недостаточно средств для данной операции".

Когда к тебе обращаются с просьбой: "Скажи мне только честно!", с ужасом понимаешь, что сейчас придётся много врать...

Страшнее фотографии в паспорте может быть только её ксерокопия

Если свет выключается со звуком "э", значит, в туалете кто-то есть!!!

Парни любят красивых и недоступных...Пойду накрашусь и запрусь в сейф!=)

Странная штука жизнь... вроде затрахала - а не удовлетворяет!

Иногда проще сказать "всё хорошо", чем так долго объяснять, почему я хочу разбить голову об батарею

Я не грущу - я задолбалась улыбаться.

Никогда не говори людям о своих проблемах, 80% ими не интересуются, остальные 20% рады, что они у тебя есть!

Сегодня ночью мне было не уснуть, НЕ потому что под окнами орали песни на гитаре, а потому что, Я ЗНАЛА ВСЕ СЛОВА и мысленно ПОДПЕВАЛА!!!!

Телевизора нету, поэтому ем грибы и смотрю ковер.

Если ночью выйти во двор, лечь и долго смотреть на звездное небо через дуршлаг, то можно увидеть лицо врача скорой помощи

Утром перед зеркалом: я не знаю, кто ты, но я тебя накрашу!

В любимом человеке нравятся даже недостатки, а в нелюбимом раздражают даже достоинства....

А ведь без инета компьютер - большой мр3 плеер...

Боже, дай мудрости, чтобы понять мужчину, дай любви, чтобы прощать его, терпенья - чтобы выдержать его характер. Только сил не давай, а то убью его на хер!

ლიტერატურული თამაში (ოდეს დათაგულ ვიქენ ქეთქეთასაგან)

ქეთქეთამ გაიხაროს ჯერ მარტო ბლოგზე ისევ რაღაცის დაწერა რომ მაიძულა, იმიტომ, და მაპატიოს, ასი წლის მერე რომ გამოვეხმაურე მის გამოწვევას :)

1. წელს წაკითხული წიგნებიდან რომელი იყო ყველაზე შთამბეჭდავი?

მოდი, გამოვტყდები, მაინც არა არს დაფარული, რომ არ გამჟღავნდეს – მგონი წელს არც წამიკითხავს არაფერი მაინცდამაინც. ყოველ შემთხვევაში, ხელში რომ წიგნი ამეღოს, ყდისთვის დამეხედოს და მერე გადამეშალოს ამ წიგნის წაკითხვის მიზნით – ეგეთი არაფერი მახსენდება. სამაგიეროდ, რამდენიმე მილიონ ვიდეოს ვუყურე იუთიუბზე და რამდენიმე გიგაბაიტი ინფორმაციაც მივიღე ზოგადად, იშვიათად ამოვიბეჭდავ ხოლმე რაღაცას, როცა ვხვდები, რომ იმ ფურცელს მინდა შევეხო, რომელზეც წერია ესა თუ ის.
საშინელება გავხდი, ფუქსავატი, რა ქვია ამას კიდევ.. აა, თუმცა ერთი წიგნი გამახსენდა, ერთი რეალური წიგნი, რომელიც წელს ხელში მეჭირა და ისე წავიკითხე (და არა კომპიუტერის ეკრანიდან). ინგლისურად წავიკითხე, მართალია, დიდი მოინგლისურე არ ვარ, მაგრამ წიგნი ფანტასტიკური ენით არის დაწერილი. ენაზე გავფანატდი პირველ რიგში:
If nobody speaks of remarkable things - Jon McGregor

2. სამი ყველაზე საყვარელი პოეტი

იოზეფ ფონ აიხენდორფი – ბავშვობაში სკოლაში მასწავლიდნენ მის ლექსებს გერმანულად, ერთ–ერთ მათგანზე დღემდე ვგიჟდები – Mondnacht!

„როგორც ერთია ქვეყანა მთელი, ისე ერთია გალაკტიონი“ – ამ ჭეშმარიტებას ვერსად გავურბივარ. საერთოდ ლექსის და პოეზიის არსი გალაკტიონშია კონცენტრირებული ჩემთვის. დანარჩენი უკვე სხვა განზომილებაა.

მყავს ნეტა მესამე საყვარელი პოეტი? ჯიმ მორისონზე ვიფიქრე, მაგრამ რომ ვთქვა, მესმის მაგრად მისი პოეზია თქო, სისულელე იქნება, უბრალოდ ვგიჟდები მის მუსიკაზე და ტექსტებიც თავისით მიჯდებოდა, როგორც ყოველთვის, თავში. ისეთები, როგორიც არის : When you’re strange, no one remembers your name..ან კიდევ: music is your special friend until the end.. და ან: For if we don’t find the next whisky bar/ I tell you we must die, I tell you we must die.. უფ, მაგრა გავერთე, წარსული გამახსენდა, და ეს კითხვაც ესე გავატარეე.. :)))

3. სამი ყველაზე საყვარელი მწერალი

ჰერმან ჰესე.

იოჰან ვოლფგანგ ფონ გიოთე. (გოეთე მაგარი ხეპრული გამოთქმაა, რენაულტის ვარიანტია, მაგრამ ეხლა რაღას ვიზამთ, ყველა ქართველის თავში გოეთედ არის დამკვიდრებული..)

ეს ორი ისე, ყოველგვარი ზედმეტი დაფიქრების გარეშე. აი, მესამეზე ისევ ვიჭედები. მახსოვს, მორიაკზე ვაფრენდი ახალგაზრდობაში, ოღონდ იქიდან იმდენი დრო გავიდა, ალბათ ათ წელზე მეტია, აღარ წამიკითხავს. არადა, ზეპირად ვიცოდი ფრაზები, რომლებიც მომწონდა. ზუსტად იგივე შეეხება მოემს, თეკერეის, ჰემინგუეის.. შედარებით გვიანდელია – ზიუსკინდი ჩემს ცხოვრებაში. რომელი ამოვირჩიო ამათგან, არ ვიცი. გერმანელი იუდით ჰერმანი – აი, ეს კი კარგად მახსოვს, გერმანიაში ყოფნისას წავიკითხე და შევიყვარე. მაგარი ტიპია. ეს იყოს მესამე :) მაგარი სვეტი ბერლინელი მწერალია, კარგია რა. ნათარგმნიც არის ინგლისურადაც და რუსულადაც, так что, могу порекомендовать. უი, რუსები სულ რო არ გავიხსენე?! არადა – რა ვიცი, მაგათ გარეშე ლიტერატურა.. მაგრამ ეხლა აქ გავჩერდები, თორემ დომხალი გამოვა რაღაცა (თუ უკვე არ გამოვიდა..) რაც მთავარია, გავიხსენე, რომ ადრე მაინც ვკითხულობდი წიგნებს და დავწყნარდი :)))

4. რომელ წიგნზე გიტირიათ?

მე მგონი, ყველაზე ვტიროდი :)) რა ვიცი, დღეს ისე მაქვს გაფუჭებული უკვე ნერვები, რაღაც დებილური სიუჟეტის მქონე რეკლამაზეც კი შეიძლება ვიტირო (ვიცი, რომ მძიმე სიტუაციაა). მოკლედ, თუ წიგნში, განსაკუთრებით დასასრულისკენ, დამაგვირგვინებელი სევდიანი, ცრემლნარევღიმილიანი და ასე შემდეგ განწყობა იყო შექმნილი, ჩათვალეთ, რომ მე ცხარე ცრემლით ვტიროდი. ;)

5. რომელ წიგნს დასცინეთ?

ქეთქეთამ კოელიო ახსენა და მეც შევუერთდები, ოღონდ მე მის „ალქიმიკოსს“ გავაქილიკებ. თავიდან, რომ წავიკითხე, ვაღიარებ, რომ მეყო სიბანძე, ხმა ვერ ამომეღო, იმდენად აღფრთოვანებული და შეძრული იყო იმდენი ხალხი.. მაგრამ, ცოტა ხანში მივხვდი, რომ ამით ვერ ვიცხოვრებდი და ჩემი სათქმელი გავახმოვანე – ისეთი დეგენერატობაა, რომ გინდა სცემო მისი ტუტუცი ავტორი, რომელიც ფაქტიურად დასცინის ადამიანთა მოდგმას, ასეთ წიგნს რომ აკადრებს – უკიდურეს შემთხვევაში, სადმე ყდაზე წაეწერა მაინც, რომ ეს არის მის მიერ წაკითხული დიდი წიგნების დანალექი მისსავე გონებაში, რომლის საფუძველზე მან შექმნა ზემოხსენებული წიგნების ადაპტირებული ვერსია ნაკლებად განვითარებული ადამიანებისათვის.

მოკლედ, მეც მაგრად მივედ–მოვედე. :))

6. რომელ მწერალს მისცემდით ნობელის პრემიას?

ჰესეს აქვს, ამიტომ გოეთეს.

უი, ეხლა კალოს კითხვარში ჩავიხედე და დოჩანაშვილს აძლევს ხმას ნობელის პრემიის ამბავში. ეგ როგორ დამავიწყდა. მეც, მეც ვეთანხმები, absolutely!

7. საყვარელი ციტატა წიგნიდან

უფ, სავსე მქონდა დღიურები ასეთი საყვარელი ციტატებით. აი, ერთი მათგანი:

„სნეული ადამიანები ჭეშმარიტად ყოველთვის უფრო არისტოკრატიულნი არიან, ვიდრე ჯანსაღნი, რამეთუ მხოლოდ სნეული ადამიანია ადამიანი, მისი სხეულის ყოველ ნაწილს თავისი ტანჯვის ისტორია აქვს, ზეშთაგონების ბეჭედი აზის.“ რავარია? :)) ჰაინრიხ ჰაინე გახლავთ, ქართულ თარგმანში, რაღა თქმა უნდა.

8. ბავშვობის ყველაზე საყვარელი წიგნი

(მამა) დიუმას დიდი მოტრფიალე ვიყავი ბავშვობაში, „სამი მუშკეტერი“ უფრო მიყვარდა ნეტავ თუ „გრაფი მონტე–კრისტო“? საკითხავი აი ეს არის :))) მოიცა, მოიცა, „ჯეინ ეარის“ მაგარი ფანიც ვიყავი თავის დროზე, ეს როგორ გამოვტოვო? ასტრიდ ლინდგრენზე ქეთქეთამ გადასარევად თქვა, მეც ძალიან მიყვარდა. პუშკინის მოთხრობებს ვკითხულობდი კიდევ სიამოვნებით. (უი, პოეტებში პუშკინი არ ვახსენე? ნუ ი დურა!) და კიდე ძაან მაგარი – (ერთსაც ვიტყვი და მოვრჩები მაიმუნობას) –„მხატვარ თხუპნიას კვიცი“. ვისაც ახსოვს, მაგრა გაეცინება.

9. რომელი წიგნის პერსონაჟია ყველაზე ახლოს თქვენს პიროვნებასთან?

არცერთი. ასეთი პერსონაჟი ჯერ არ შექმნილა. იმედია, ჩემი რომელიმე თანამედროვე იზრუნებს ამაზე, თუნდაც ჩემი სიკვდილის შემდეგ :))))

10. დათვლილი გაქვთ რამდენი წიგნი წაგიკითხავთ?

არა, რა თქმა უნდა. ვის ექნება დათვლილი? ნუ, თუ ოთხი ან ხუთი გაქვს წაკითხული, ასეთ შემთხვევაში ადვილია დათვლა :D

გამოვტყდები, რომ ბავშვობაში მქონდა რვეული, რომელშიც ვიწერდი ყველა წაკითხული წიგნის სათაურს და ავტორს, და რამდენად მომეწონა ესა თუ ის წიგნი. :)) გარკვეული დროის შემდეგ შევწყვიტე იქ წერა. იმაშიც გამოგიტყდებით, რომ ეხლა ვიპოვე ის რვეული და ისეთი რაღაცეები მაქვს თურმე წაკითხული, რომ ხარხარი ამიტყდა. ერთ–ერთი ასეთი საინტერსო ავტორი გახლავთ ორდე დგებუაძე :))) აბა, ვინ არის? არც მე ვიცი.

–

ვინაიდან ამ თამაშის ტრადიციაშია ესტაფეტის სხვისთვის გადაცემა და ბლოგერი მეგობარი ვინც მყავდა, ყველას დაწერილი აქვს უკვე, არაბლოგერ თამუნა ვაჩნაძეს ვთაგავ, ფეისბუკი ხო აქვს, ხოდა იქ გაგვაცნოს თავისი პასუხები ზემოხსენებულ კითხვებზე. ჰა, თამუნა, რას იტყვი? :)

People are strange

აუ, რა პირით უნდა ჩავხედო მე ეხლა ჩემს ბლოგს თვალებში, არ ვიცი, რა..
ასეთი უპატივცემულობა იშვიათია ბლოგის ისტორიაში.
იმედია, მიმიღებს ბლოგსპოტი უძღებ შვილს და კვლავაც ჩამიკრავს გულში. ნუ, თუ რა თქმა უნდა, ჩემი კეთილი ნებით შემოვაღწიე ხოლმე აქამდე და მოვიღე მოწყალება რამის დაწერის.

ხოოოდა

აბსოლუტურად ყველაფერი დამავიწყდა ეხლა, რისი დაწერაც მინდა ხოლმე, სრულიად შეუფერებელ მომენტებში (ცუდი არაფერი იფიქროთ ეხლა)რომ მილაგდება ხოლმე თავში "გენიალური" ფრაზები და ვსიო ტაკოე.

მე კიდე, როგორ მინდა ვიყო გენიალური ბლოგერი იგი.

წავედი ეხლა და ხვალ მშობელს მოვიყვან.. ღამის ორი საათია და.. ყველაფერი გენნიალურადაა!

Wie ich dieses Land vermisse..

Unclench

ich habe Hände,
ich habe Knie.
ich - bis zum Ende,
du, aber, nie.
ich konnte lächeln,
lang war der Tag,
auf schwarzen Dächern
der Himmel lag.
Der Tag war golden,
der Tag tat weh;
wer weiss, ob ich dich
je wiederseh.
ich wollte sagen,
du hast gewusst
von meinen Tagen,
von meiner Lust.
in tausend Regen
verschwand die Gier,
doch deinen Segen
nahm ich mit mir.
ich wollte zechen,
mein Herz zerbrach.
von schwarzen Dächern
der Himmel stach.
Mir schmerzten Hände,
Mir schmerzten Knie,
ich - bis zum Ende,
du, aber, nie.

უნიჭობის ზეობაა, ვიცი, ორადორი ხაზი მომწონს და ამიტომ ვდებ აქ.

გადავიკითხოთ ბუმბერაზი კლასიკოსები :)

"...მაგრამ უმთავრესი მაინც ეგაა, - სხაპასხუპით წამოაწია სიტყვა უკვე თქმულს, - ადამიანებს ასე ჰგონიათ, როცა ერთ უსამართლობას მეორეთი ცვლიან, მდგომარეობის შეცვლა მოუტანდეს თითქოს მათ შვებას.მე არც გიორგი მეფის მეხოტბე ვარ, არც მელქისედეკ კათალიკოსის მგალობელი, მაგრამ არა მგონია, შვიდმა ხევისბერმა უფრო მართებული კანონები შეჰქმნან ამჟამად, ვიდრე თუნდაც ერთმა გულბოროტმა მეფემ.ჩემდა თავათ მე ვემორჩილები იმ წყობილებას, რომელიც წილად ერგო ჩემს ხალხს და არც ერთი ერი იმის უკეთესის ღირსი არაა, რაც მას დაუმყარებია თავათ.ამიტომაც ხვალ რომ ბერძნები ან სარკინოზები შემოეწყონ საქართველოს ციხეებს, მოქანდაკის საჭრეთელს განზე გადავდებ და ხმლით შევებრძოლები მტერს.ყოველი კაცისათვის სანატრელი წყობილება ჯერაც არსად დამყარებულა, ჩემო.თქვენს ხევისბერებს ჯერაც ცხვრის სუნი უდით და შენ ხომ იცი, ფარას თუ ყოჩი არ წარუძღვანე, კბოდეზე გადასცვივა სულელი ცხვარი.შენი სიტყვები მკაფიოდ მესმოდა ღია კარიდან. ჩემისთანანი თუნდაც ათასიც წამოგეხმარონ და ვაჯობოთ კიდევაც ზვიადის ლაშქარს, მეორე დღესვე იგივე დატრიალდება ფხოვში რაც კვეტარის ციხეში მოხდა იმ ღამეს.ერისთავი უსინათლოა, შენ ქალი ხარ, ხევისბერები და ხევისთავები დაერევიან ურთიერთს, ამასობაში გზებიც გაიხსნება, ზვიადის ლაშქარი მოვა ხელახლა, დიდსა და მცირეს გაჟუჟავენ, იცოდე".

ასე ამბობდა უტა არსაკიძე ”დიდოსტატის მარჯვენაში”. კომენტარი თქვენთვის მომინდვია.

Cantalooooooooooop